Review: Soleil Noir – Dit vinden de critici

Under a Dark Sun, ook bekend als Soleil Noir en Qui Sème le Vent, is een Franse thrillerserie op Netflix die veel stof doet opwaaien. Met zes afleveringen vol moord, familiegeheimen en duistere intriges belooft de serie een spannende kijkervaring, maar critici zijn verdeeld. Hieronder lees je een overzicht van wat de recensenten vinden.

De serie opent met een intrigerend uitgangspunt: Alba (Ava Baya) is een jonge moeder met een duister verleden die op een bloemenkwekerij terechtkomt waar haar mysterieuze baas vermoord wordt. Alba wordt al snel hoofdverdachte in deze klassieke whodunit. Zoals Ben Carter van Kwaves & Beyond beschrijft, start de serie sterk met een “fantastisch motorblok voor drama” en een “klassieke whodunit-setup”. Ook de sfeer en de setting worden positief ontvangen.

Toch neemt de vaart al snel een te hoge snelheid. Volgens Carter is de plot “niet geschreven, maar afgevuurd uit een kanon”, met een overweldigende hoeveelheid twists die elkaar snel opvolgen en weinig ruimte geven voor emotie of reflectie.

Ook de recensent van VARAGIDS vindt dat de serie te stroperig en ongebalanceerd is. Scenarist Nils-Antoine Sambuc strooit de kijker vooral veel zand in de ogen, maar geeft weinig diepgang aan personages en motivaties. De politieagenten komen volgens VARAGIDS erg simplistisch over, en belangrijke informatie blijft lang onduidelijk. Het wachten op duidelijke motieven en onthullingen zorgt voor frustratie.

Ook DM Talkies wijst op het wankele plot en te snelle wisselingen tussen verhaallijnen. Volgens hen worden belangrijke subplots, zoals die rond het personage Valentin, onnodig geïntroduceerd en vervolgens weer in de prullenbak gegooid, wat het verhaal verwarrend maakt.

Een opvallende kritiek is het tempo. De serie vliegt voorbij met vele twists, maar volgens DM Talkies laat dat nauwelijks ruimte voor het uitdiepen van karakters of het laten landen van emoties. Het voelt soms alsof de makers meer bezig zijn met shockeffecten dan met een betekenisvol verhaal.

Ook Kwaves & Beyond benadrukt dat de montage en de muziek bijdragen aan een onophoudelijke spanning die geen ademruimte geeft, waardoor het moeilijk wordt om betrokken te raken bij wat er gebeurt.

Waar de meeste critici het wel over eens zijn: de acteerprestaties zijn een van de sterkere punten van de serie. Ava Baya als Alba toont een mix van kwetsbaarheid en kracht, wat haar personage geloofwaardig maakt. Volgens Kwaves & Beyond draagt ze “de emotionele last van de show op haar schouders”.

Daarnaast steelt Isabelle Adjani, een Franse filmicoon, de show met haar imposante aanwezigheid als Beatrice, al blijft haar personage volgens diverse recensies helaas onderbenut en blijft ze te vaak op de achtergrond.

De afsluiting van de serie laat veel kijkers, waaronder de recensenten, teleurgesteld achter. Het einde voelt gehaast en verwarrend, met veel open vragen en onbeantwoorde verhaallijnen. Volgens de VARAGIDS is de verhaalopbouw “vermoeiend” en blijft veel “in nevelen gehuld”. Ook Kwaves & Beyond noemt het einde een “chaotische cascade van informatie”.

Over het algemeen geven de meeste recensies de serie een ruime 2,5 uit 5 sterren, met als belangrijkste kritiekpunten het gebrek aan focus, het overdreven aantal twists en het snelle tempo dat het verhaal geen kans geeft om echt te landen.