Celeste review: bergbeklimmen voor gevorderden

Oké, toegegeven, ik heb nog nooit echt een berg beklommen (een klimmuur geldt niet toch?), maar gelukkig is er Celeste voor Stadia. Dat is een een uitdagende platformgame waarin je doel is om een berg te beklimmen. Hier lees je mijn bevindingen over deze indie-titel.

In Celeste speel je als een meisje genaamd 'Madeline'. Zij reist af naar Celeste Mountain om de top te beklimmen. Deze berg dient als een soort 'coming of age-ritueel' en zo begint het verhaal dan ook. Onderweg naar de top wordt duidelijk dat Madeline een complex persoon is en nogal met zichzelf worstelt. De game kent dan ook een verrassend verhaal waarin het confronteren van je eigen zwakheden en angsten centraal staat. Je leert ook andere karakters kennen, die ieder hun weerslag zullen hebben op de reis van Madeline. Elk level heeft daarnaast een eigen thema wat je gedurende het verhaal zal ontdekken.

Zoals ik al zei, is Celeste een platformgame en dan ook in de puurste vorm. De game draait volledig om springen en klimmen. Je kunt verder niet aanvallen, dus je zal de levels door moeten komen met je eigen beweeglijkheid. Om dit verder vorm te geven, krijg je een 'dash' beweging waarmee je grotere afstanden kan overbruggen. Na een goed uitgewerkte tutorial, waarmee je kennismaakt met al deze elementen, wordt al vrij duidelijk dat dit simpele spelconcept zeer uitdagend kan zijn. Celeste is namelijk zelfs voor veteranen geen eitje.

Je zou kunnen stellen dat Celeste een mix is tussen een platformer en een puzzel -game, want de platform secties zijn vaak zo ontworpen dat je via een specifiek pad je doel moet bereiken. Dat begint natuurlijk heel makkelijk, maar gaandeweg wordt steeds meer verwacht dat je bepaalde sprongen met klimmen en 'dash'en' combineert. De moeilijkheidscurve is ook bijna perfect in deze game, en ik heb geen enkel moment het gevoel gehad dat het zo moeilijk werd dat het bijna oneerlijk leek. Elke keer als je het net niet haalt, is de oplossingsrichting vaak wel voor de hand liggend. Daarnaast speel je niet in één groot level maar bestaat een level uit veel kleine segmenten. Als je dood gaat, begin je aan het begin van het deel waar je mee bezig was. Dat zorgt ervoor dat je in ieder geval het tempo erin houdt, en je kunt ook altijd de voortgang opslaan op elk gewenst moment, waardoor je aan het begin van een segment later weer verder kunt gaan.

Mede dankzij het bovenstaande is het level design uitstekend te noemen. Je moet je sprongen perfect timen door de afstand van de platformen, maar ook bewegende delen of bijvoorbeeld stekels op de muren zorgen ervoor dat je goed over je sprongen moet nadenken. Als je goed genoeg bent, krijg je soms nog wel de tijd om een sprong te herstellen zodat je het een tweede keer kan proberen. Zodra je springt, kun je je dash-beweging ook maar beperkt gebruiken. Pas wanneer je weer vaste grond aanraakt, kun je die nogmaals gebruiken.

De levels zitten daarnaast nog eens goed gevuld met geheime doorgangen en collectibles waardoor je vrijwel zeker alle levels nog een keer door moet spelen. De meeste verzamelobjecten zijn enkel en alleen voor de gamers die echt willen aantonen dat ze een level helemaal hebben uitgespeeld en ze voegen verder niets toe, maar een aantal collectibles, genaamd 'B-Side tapes', geven je toegang tot een alternatieve, nog meer uitdagende versie van het level. Er is overigens geen map die je kunt raadplegen, wat we tegenwoordig wel gewend zijn in platformers. Dat is niet per se nadelig, want dit maakt het verzamelen alleen maar uitdagender. Ik had soms wel het gevoel dat levels iets te lang duren. Zeker omdat sommige segmenten van het level wat langer duren om er door te komen.

Als je het verhaal helemaal doorgespeeld hebt, ben je nog niet klaar met Celeste. Zoals ik eerder al zei, zijn er genoeg collectibles om te verzamelen voor de perfectionisten. Aan het eind van het level, krijg je namelijk te zien hoeveel je er hebt verzameld en hoe vaak je bent doodgegaan. Ik zelf schrok af en toe van het aantal, maar dat gaf dan ook wel weer aan hoe meeslepend de game kan zijn. Mocht je klaar zijn met het verhaal,dan kun je ook nog eens met de B-Side tapes aan de slag. Het niveau ligt hier wel beduidend hoger en er wordt verwacht dat je alle technieken uit het reguliere level perfectioneert. Je krijgt wel letterlijk twee keer zoveel content. Daarnaast schijnen er -volgens geruchten - ook C-Side tapes te zijn, maar die ben ik zelf nog niet tegengekomen.

Denk je nu: "Deze platformer klinkt mij iets te uitdagend?" Ook daar is wat voor bedacht, namelijk de 'Assist helper'. Hiermee kun je bepaalde spelregels veranderen, vergelijkbaar met de cheats van vroeger. Je kunt jezelf bijvoorbeeld onsterfelijk maken, oneindig veel dashes gebruiken of de tijd vertragen. Ik heb het nadat ik de game uitgespeeld heb (beloofd!) even getest, maar ik moet zeggen dat het wel echt de uitdaging weghaalt van de game. Als je echt vastzit op een bepaald stuk, is het handig om de speciale regels te gebruiken om er langs te komen, maar verder raad ik echt aan om de Assist Helper niet te gebruiken.

Zoals jullie op de screenshots overigens kunnen zien, wordt een pixelachtige art style gebruikt voor Celeste. Dat is deels om wat nostalgie op te wekken van van de gloriedagen van platform-games. De cutscenes in de game zijn overigens heel leuk vormgegeven via 2D-portretten en dialogen, en dat springt er dan prima uit. De geluidseffecten en achtergrondmuziek voegt ook toe aan het nostalgische gevoel van 8-bit platform-games,maar ze zorgen toch nog voor een moderne en frisse toets.

Mijn playthrough van Celeste ging verder eigenlijk zonder technische tegenslag. Het scheelt dat de game grafisch niet veeleisend is natuurlijk, maar ik heb geen crashes gehad. De game bleef erg stabiel, al is het opstarten wel behoorlijk traag vergeleken met andere games. Daarnaast moet ik ook bekennen dat ik voor het eerst op Stadia input lag gemerkt heb. Celeste is natuurlijk een game waarbij je timing perfect moet zijn, maar toch merkte ik soms dat Madeline iets te traag reageerde op mijn acties. Ik moet zeggen dat ik hier wel snel aan gewend raakte en dat het later geen enkel probleem meer vormde, maar het is wel belangrijk om te vermelden. Ik ben overigens iemand die vrijwel nooit klaagt over input lag, dus neem dat mee in je overweging. 

De game ziet er verder scherp uit en draait volgens mij op 4K. Nu maakt dat bij Celeste vrij weinig uit, aangezien het een gepixeleerde stijl heeft, maar de portretten van de karakters zien er erg net uit. Celeste is daarnaast de perfecte game om op je telefoonte spelen. De korte segmenten zorgen ervoor dat je even snel in een halfuurtje een stuk verder kan komen in de levels, of je jaagt even vanop je telefoon op collectibles te halen. Het gebruik van de touch-bediening is wel een minder groot succes, want door de snelle bewegingen die je soms moet maken, moet je wel heel snel alle knoppen weten te raken op je touchscreen. Je speelt Celeste het beste met een controller.

Celeste is voor mij een heel grote, positieve verrassing. Natuurlijk wist ik van te voren dat veel mensen lyrisch waren over deze game, maar desondanks ga ik toch altijd met neutrale bril een game in. De moeilijkheidsgraad stijgt op een perfect tempo naarmate je verder komt in het spel en het perfecte level design maakt Celeste toegankelijk en uitdagend tegelijk. Tel daar het verrassende verhaal bij op samen met alle extra manieren om van de game te genieten en je hebt een solide platformer. Voor iedereen die van dit soort van uitdagende games houdt, is dit verplichte kost. Uiteraard zijn er wat kleine minpunten zoals de input lag en de soms ietwat langdradige levels, maar die vallen in het niet bij al het positieve.

+ Level design is uitstekend

+ Moeilijkheidscurve stijgt op de perfecte snelheid

+ Verrassend verhaal

+ Moedigt je aan om opnieuw te spelen

- Input lag merkbaar

- Soms wat langdradige levels