Chronos: Before The Ashes Review: Souls-lite die uitblinkt in matigheid

Eens in de paar jaar komt er een game uit die naast een gigantisch succes, verantwoordelijk is voor een heel genre aan nieuwe games. Eigenlijk vooral omdat de formule zo goed blijkt dat veel games deze kopiëren. World of Warcraft deed het bij MMORPG’s, PUBG voor de moderne Battle Royale’s en Dark Souls voor Actie RPG’s. Dankzij Dark Souls is het ‘Soulslike’ genre ontstaan. Chronos: Before The Ashes is een nieuwe game die grotendeels in dit genre thuishoort. Of dit een succes is, lees je in onze review.

Omdat niet voor iedereen het ‘Soulslike’ genre wat zegt, is het misschien goed om dat eerst even toe te lichten. Het speelt eigenlijk weg als de meeste actie RPG’s. Je hebt een personage, deze ontwikkel je middels skill points en soms skills. Hierdoor wordt je personage steeds sterker en kan deze steeds grotere uitdagingen aan. Onderweg vind je ook nog allerlei wapens en uitrusting die je kunt aandoen om je personage meer vorm te geven. Dit alles is vaak waar voor Soulslike games. Maar in deze games zijn de vijanden vaak net zo sterk of sterker als jouw personage. Een paar klappen is vaak al fataal en doodgaan betekent dat je teruggaat naar een checkpoint en alle vijanden onderweg naar de volgende checkpoint weer levend zijn. Het draait om precisie, perfecte combo’s en het herkennen van patronen in je vijanden. Veel gamers zien vaak het einde van de game niet door het eerder genoemde.

Chronos: Before The Ashes is ook een game in dit genre en ook de tweede titel in een serie. Sommige gamers herinneren zich misschien de game Remnants: From The Ashes. Een game die heel ander speelde maar wel in hetzelfde universum plaats vindt. Chronos is een prequel op die game. Waar Remnants: From The Ashes een co-op shooter was is Chronos: Before The Ashes echt een actie RPG met melee wapens. In deze game start je als naamloze held die zijn wereld moet redden door zich door een labyrint te vechten en drie guardians moet verslaan om uiteindelijk bij de draak uit te komen die de wereld in zijn greep houdt. Gaandeweg ontdek je wat er met de Krell, de oorspronkelijke bewoners gebeurt is. De grootste uitdaging? Iedere keer als je verslagen wordt, kom je weer tot leven en ben je een jaar ouder. Net als in het echte leven heeft ouder worden hier ook gevolgen. Maar daarover later meer.

Het verhaal klinkt misschien vrij generiek en dat is eigenlijk ook wel zo. Verwacht geen bizarre plotwendingen, cutting edge cinematics en diepzinnige personages. Het is gewoon een klassiek verhaal over goed en kwaad. De spelwereld is wel redelijk variërend en je begeeft je in allerlei omgevingen. Het is geen doolhof of labyrint zoals we kennen, met hoge muren en gangen vol met vallen. Het is meer een labyrint in de creatieve zin. De verschillende omgevingen zijn sfeervol gemaakt en vertellen op hun beurt allen een verhaal, soms door beelden en soms door de collectibles die te vinden zijn. Los van dat er niet veel doodlopende einden zijn, is het level design vrij goed gedaan. Tijdens je zoektocht vind je vaak ook deuren die je kunt openen vanaf jouw kant, waardoor je een shortcut vrijspeelt richting het begin. Soms krijg je echt het gevoel dat je geen idee hebt welke kant je op moet voor een bepaalde kamer. Het kan natuurlijk ook zijn dat het meer over mij zegt. Maar voor mijn gevoel is dit wel één van de betere punten van Chronos: Before The Ashes.

Maar er is ook zeker genoeg aan te merken op Chronos: Before The Ashes. De game is namelijk niet alleen vrij generiek van opzet, qua verhaal, maar ook erg kort. Veteranen in het genre blazen letterlijk binnen een uurtje of 10 door de game heen. Ik denk dat dit komt omdat de game oorspronkelijk als een VR game uitgekomen is. En VR games zijn nu eenmaal nog niet zo groots van opzet als games voor consoles, PC of Stadia. Voor een VR game is de opzet indrukwekkend genoeg en de speelduur van 10 uur prima maar op Stadia verwacht je toch meer speeluren. Uiteraard is een game van 10 uur met geweldige gameplay meer waard dan een matige game met 50 uur gameplay, maar ook daar ligt het probleem. De potentie van Chronos: Before The Ashes komt niet altijd tot uiting.

Vechten speelt in deze game een belangrijke, zo niet essentiële rol. Door de game heen wordt je continu geconfronteerd met vijanden en zoals in alle Soulslike games zijn deze taaier dan je gewend bent. De makkelijkste vijanden heb je in een paar klappen neer, maar dit geldt andersom net zo. Je bent gelijk vanaf het begin op je hoede. Je personage groeit uiteraard en wordt steeds sterker, maar datzelfde geldt voor je vijanden. De game is wel een stuk vergeeflijker dan we gewend zijn, maar uitdagend genoeg. Zoals gewend heb je twee soorten aanvallen. Je hebt Light Attacks en Heavy Attacks. Light attacks zijn sneller maar doen minder schade en Heavy Attacks zijn trager maar doen meer schade. Per vijand moet je telkens afwegen wat de beste combinaties zijn. Is je timing niet goed? Dan wordt je hard afgestraft door de vijand. 

Naast aanvallen speelt blocken en dodgen ook een belangrijke rol. Je bent naast een wapen namelijk in het bezit van een schild waarmee je kunt blocken. Dit kost je stamina, waardoor je niet continu kunt blocken en je dus goed moet afwegen wanneer je blockt en wanneer je dodged. Niet alle aanvallen zijn overigens te blocken. Is je stamina leeg en hef je toch je schild omhoog? Dan ben je extra kwetsbaar en is het vaak einde verhaal. Maar time je de block actie precies op het juiste moment? Dan is je tegenstander tijdelijks kwetsbaar voor jouw aanvallen. En voor een perfecte dodge is ook een beloning, dan doe je namelijk bij je volgende aanval extra schade. Je krijgt in de game dan ook de mogelijkheid om je op één van de twee stijlen te focussen, om er extra effectief mee te worden.

Hoewel het systeem goed klinkt, zeker in combinatie met de perfect blocks en perfect dodges, is het enorm slecht uitgewerkt. Als je eenmaal een aanval ingezet hebt, zit je personage vast in de animatie. Zet jouw tegenstander net een milliseconde eerder of later een aanval in die jouw personage gaat raken, dan heb je pech. Je kunt niet meer dodgen, de animatie moet zich uitspelen. Met alle gevolgen van dien. In games zoals Star Wars Jedi: Fallen Order kun je wel dodgen nadat je een aanval ingezet hebt en dit levert veel betere gameplay op. In Chronos: Before The Ashes voelt het vechten daarom traag en stroperig. Zeker omdat concurrenten het beter doen. Erg jammer, want de potentie is er.

Naast Stamina is er uiteraard ook een health bar. Klappen komen hard aan en als je niet scherp bent is deze leeg voor je het weet. Elk gevecht is spannend, want ook tegen de zwakkere vijanden wil je liever niets incasseren. Tegenwoordig zijn we gewend dat health automatisch aanvult tussen gevechten door maar in dit soort games is dat zeker niet. Als je dan na een aantal groepen vijanden ook nog eens een baas tegenkomt, kun je je voorstellen dat het wenselijk is zo goed mogelijk voor de dag te komen. Er zijn wel twee mogelijkheden om je health aan te vullen. Je vindt tijdens het spelen van de game soms Dragon Hearts. Als je deze consumeert, krijg je weer je volledige health terug. Nadat je er één gebruikt hebt, is deze leeg en deze wordt pas weer aangevuld als je dood gegaan bent. Ze zijn erg kostbaar dus. Ook hierbij zit je vast in een animatie, wat enigszins begrijpelijk is voor als je deze tijdens een gevecht wil gebruiken. Maar de animatie duurt naar mijn mening net iets te lang, waardoor je al snel erg kwetsbaar bent. De andere mogelijkheid is als je een level stijgt. Ook dan wordt automatisch je health aangevuld.

Dat is niet het enige voordeel van levels stijgen trouwens. Bij ieder level krijg je twee attribute points om te besteden. Je personage heeft vier verschillende statistieken genaamd attributes, waarvoor je de punten kunt besteden. De vier statistieken zijn Strength, Vitality, Agility en Arcane. Met Strength doe je meer schade, met Agility kun je beter dodgen, met Vitality krijg je meer health en Arcane gebruik je voor magische schade. In het begin kost alles één attribute point om te upgraden, met als uitzondering Arcane. Dit kost je drie attribute points. En hier komt een speciale game mechanic bij kijken, je leeftijd.

Zoals ik eerder al zei, als je verslagen wordt betekent dit automatisch dat je een jaar ouder wordt. En de leeftijd is een belangrijke statistiek. Hoe jonger je bent, hoe fitter. En hoe ouder, hoe wijzer. Als je ouder wordt, kosten de Strength en Agility attributes ineens meer Attribute Points terwijl Arcane goedkoper wordt. Een leuke en goed bedachte design keuze. Bij ieder tiende jaar, krijg je ook de keuze uit een aantal ‘Traits’. Dit zijn positieve, passieve eigenschappen die je personage iets versterken. Mogelijk bedoeld om spelers die veel moeite met de game hebben enigszins te helpen. In de jonge jaren draait het vooral om fysieke boosts maar hoe ouder je wordt, hoe meer het draait om mentale eigenschappen.

Deze mentale eigenschappen in de vorm van de Arcane attribute, worden gebruikt in combinatie met Dragon Stones. Dit zijn magische stenen die je gaandeweg vindt en je personage magische krachten geeft. Zo is er bijvoorbeeld een Dragon Stone waardoor je wapens omringd worden door vuur en je een tijdje extra schade doet. Deze Dragon Stones kun je gebruiken door je magic meter te vullen. Deze vul je door vijanden te verslaan. Hoe beter je het doet, hoe sneller deze vol raakt.

Daarnaast spelen items ook nog een belangrijke rol voor je personage. Gaandeweg vind je betere wapens en schilden, als je goed zoekt. Deze zijn volledig optioneel en dus ook te missen maar wel belangrijk. Ze vergroten de schade die je doet of klappen die je kunt incasseren. Heb je een wapen gevonden welke je zeer bevalt? Dan kun je deze upgraden met resources die je onderweg tegenkomt, zodat de wapens meegroeien met je personage in sterkte. Heel veel variatie is er overigens niet, er zijn in totaal maar enkele wapens te vinden.

Maar er zijn ook andere items te vinden. Eén van de betere aspecten van Chronos: Before The Ashes zijn namelijk de puzzel elementen. Vaak draaien Soulslike games maar om één ding. Een pad door vijanden heen boren om uiteindelijk bij de eindbaas uit te komen. Chronos: Before The Ashes heeft hier veel puzzel elementen in toegevoegd. Om verder te komen moet je onderweg veel puzzels oplossen, waar je op hun beurt weer diverse items voor nodig hebt die je onderweg vindt. Chronos: Before The Ashes voelt soms dan ook aan als een adventure game, wat een prima toevoeging is in dit genre. Het zijn ook niet altijd de simpelste puzzels en vaak moet je items combineren zoals je gewend bent in puzzel games om tot een oplossing te komen. Helaas krijgt de game hierdoor nooit echt vleugels, omdat de game over het algemeen vrij kort blijft.

Eén van de grootste minpunten van deze game zijn toch wel de graphics en dan met name de animaties. Waar de omgevingen er soms prachtig uitzien en over het algemeen ruim voldoende, zijn de animaties echt verschrikkelijk. Toen ik met de game begon, vroeg ik mij echt af of er iets met mijn stream was. Na een tijdje werd het duidelijk. De animaties zijn enorm houterig en de gameplay erg traag. Dit geeft een vervelend gevoel, omdat je continu het gevoel hebt alsof er lijm onder je schoenen zit. Zeker voor liefhebbers van het genre is het een probleem, omdat games in dit genre vaak vloeiende animaties hebben die noodzakelijk zijn voor een goed gevoel bij de gevechten.

Deze houterige animatiestijl komt ongetwijfeld voort uit de basis van Chronos: Before The Ashes, de VR game. Dit soort games stellen nu eenmaal andere eisen en daar wordt je regelmatig mee geconfronteerd. Je merkt dat er verder gebouwd is op die basis en weinig tijd genomen is om echt een goede game neer te zetten. De soundtrack is dan wel weer prima, maar daar hoef je dan ook weinig aan te veranderen in zo’n geval. Technisch laat de game ook nogal wat te wensen over. Texture pop-ins zijn nadrukkelijk aanwezig zodra je een level binnen komt. Iets wat ik eigenlijk jaren niet gezien heb. Het valt gelijk op zodra je de game gestart bent. 

De nasmaak die ik heb na het spelen van Chronos: Before The Ashes is vooral zuur. Je ziet wat de ontwikkelaar van plan was met de game en dat was echt nog zo gek niet. De puzzel elementen zijn een prima toevoeging en het toevoegen van je leeftijd als statistiek is ook een leuk idee. Maar de gehele game voelt als een snelle cash grab door een VR game om te zetten naar een volwaardige game met zo min mogelijk moeite. De houterige animaties en korte lengte van de game breken de potentie van het spel verder af. Mocht je echt fan zijn van Soulslike games, koop deze dan voor een tientje in de sale.

+ Puzzel elementen
+ Leeftijd als statistiek

- Animaties en tempo van de game
- Vrij korte game
- Gevechten zijn stroef