Superhot review: de first-person shooter anders bekeken

Superhot is een bijzonder first-person shooter die door zijn unieke mechanics een totaal andere ervaring creëert dan wat je gewend bent van het genre. Hoe speelt de game op Stadia? Je leest hier onze review.

Of je nu een fps-game met allerlei abilities speelt zoals het intense Overwatch, zombies afknalt in Zombie Army 4 of een battle royale game speelt zoals PUBG, al deze games hebben veel met elkaar gemeen. Dat klinkt misschien vreemd als je naar de thematische verschillen kijkt en de verschillende game-modi, Toch gaat het In elk van die titels gaat erom dat je rondloopt in een wereld, dekking te zoekt en je tegenstander een kopje kleiner schiet.

Superhot is eveneens een first-person shooter, maar de game speelt compleet anders in vergelijking met wat je gewend bent. In de game gebeuren er enkel dingen zodra je beweegt. Pas als jij springt, loopt of om je heen kijkt en aanvalt, doen je tegenstanders dat ook. Sta je stil, dan stopt de klok en is alles bevroren.

Zoals je al wel kan voorstellen verandert dit volledig de manier waarop je speelt, want vrolijk rondrennen doorheen de map heeft plots grote consequenties, en de game is uiteraard zo gemaakt dat veel bewegen genadeloos wordt afgestraft.

Haast en spoed is zelden goed, want anders dan in veel fps-games, heb je constant het gevoel dat er op jou wordt gejaagd in plaats van omgekeerd. In de meeste single-player fps-titels speel jij de held die het opneemt tegen een resem aan vijanden en hen verrast, maar in Superhot ben jij meestal degene die de hele tijd wordt belaagd door vijanden die strategisch langs meerdere kanten aanvallen.

Je stelt je nu misschien een sfeervolle wereld voor waarin al die zaken gebeuren samen met verschillende soorten van vijanden, maar dat is allerminst het geval. Naast het leuke concept rond tijd, staat ook minimalisme centraal in Superhot. Je speelt met een rood stokmannetje tegen rode stokmannetje in een first-person-perpectief. De wereld om je heen in grotendeels wit en conceptueel met voorwerpen en wapens die allemaal zwart zijn.

Het is ook belangrijk om te verklaren waarom Superhot kiest voor zijn ruwe en conceptuele stijl. Het spel is gemaakt door een kleine groep van indie-ontwikkelaars die de game in een week tijd hebben ontwikkeld tijdens de zogenaamde '7 Day FPS Challenge'.

Het spel bevat verder geen uitgebreid verhaal of cut-scenes en in de meeste van je dialogen praat je vreemd genoeg met het spel zelf. Superhot doorbreekt de hele tijd de vierde muur en spreekt je als spel persoonlijk toe, en dat is interessant. De game wil je vaak echt schijnbaar ontmoedigen en intimideren. Soms chat je ook zogenaamd met een vriend die volgens het verhaal het mysterieuze spel heeft bemachtigd, maar die dialogen zijn weinig spannend en vergetelijk. Het enige positieve element is dat ze telkens relatief snel voorbij zijn.

Superhot bevat ook - zoals de meeste games in dit genre - een waaier aan verschillende, volledig zwarte wapens. Jij bent alleen niet degene die het voor het kiezen heeft. Het spel dropt je ergens in een ruimte en je gebruikt in de meeste gevallen eerst de normale voorwerpen om je heen om je in ware Jackie Chan-stijl te verweren tegen belagers. Zo slaag je erin om hun wapens af te pakken en door tactisch te spelen neem je dan de bovenhand in een gevecht. Superhot bevat: katana's, machinegeweren, pistolen, shotguns en baseball-knuppels. Kortom, genoeg speelgoed om de klus te klaren.

Het fijne is dat er telkens talloze oplossingen zijn waarmee je je uit een gevechtsscenario knokt. Vaak moet je ook tijd winnen, omdat er gewoon te veel tegenstanders zijn die langs alle kanten schieten en dan begin je ze letterlijk voorwerpen naar het hoofd te slingeren. De game blijft de hele tijd verfrissend aanvoelen en je bent telkens benieuwd wat er als volgende op je af gaat komen.

Als iedereen neer is, verschijnen afwisselend de woorden 'Super' en 'Hot' op het scherm. je ziet dan ook in een versnelde weergave een playback van de manier waarop je het level hebt uitgespeeld. Dat is telkens een leuk filmpje om terug te bekijken en in bepaalde gevallen zou ik willen dat ik die gameplay kon bewaren na het voltooien van een level.

Toch is ook niet alles aan deze originele mechanics even goed. Naarmate je verder doorheen het spel raakt, introduceert de game nieuwe krachten. Je kan op een bepaald moment het perspectief van jouw stokmannetje verlaten en overschakelen naar een ander stokmannetje. Hoewel het spel je soms forceert om die functie te gebruiken, doet het niet veel anders dan de game makkelijker maken. Tijdens het verwisselen van perspectief laten namelijk beide mannetjes hun wapen vallen, en zo kan je gemakkelijk een fatale aanval afwenden. Gelukkig staat er wel een cooldown op het gebruik van de functie, maar die is nog vrij genereus. Toch is er een vrij gemakkelijke oplossing voor dit probleem, en dat is een systeem met verschillende moeilijkheidsgraden, want dat ontbreekt volledig.

Superhot zet helemaal in op simpliciteit en dat geldt ook voor het systeem van levels dat volledig lineair werkt met tussendoor de ietwat bizarre dialogen. Pas als je alle levels hebt doorstaan, komt de game met leuke Challenges en een Endless-modus die je nog langer in het spel houden. Graag had ik ook tijdens de game meer van dat soort van afwisseling gezien.

Het jammere aan het hele Superhot-concept is dat het niet kan werken in een multiplayer-setting, want er kan maar één iemand zijn die het tempo van de tijd bepaalt. Toch kan ik me voorstellen. Dat het idee van Superhot ook kan terugkomen als een leuke extra modus voor bestaande fps-games, maar dan zonder de conceptuele stijl.

Ook al werkt die simplistische game zichzelf soms tegen, toch zijn de ontwikkelaars erin geslaagd om hem doorheen het hele spel door te trekken. Je hoort bijvoorbeeld geen opzwepende muziek tijdens een schietgevecht, maar enkel geweerschoten en voetstappen die de ijskoude stilte verbreken. Dat en het feit dat de rode stokmannetjes uiteen spatten op de plaats waar je ze raakt, is wel een schot in de roos. Het draagt zeker bij aan de spanning en het vreemde sfeertje dat het spel creëert.

De Stadia-release van Superhot is de meest recente van dit spel dat voor het eerst in 2016 op pc verscheen. Ondertussen zijn er releases geweest voor alle spelconsoles en in VR. Toch vind ik de release voor Stadia een bijzonder geslaagde, want de game speelt vlot zonder de storende latency die bijvoorbeeld wel merkbaar was in Doom Eternal.

Daarnaast komt de game ook volledig op zijn recht als je gamet op kleinere schermen zoals op je telefoon. De beste manier om de moeilijkheidsgraad alsnog te verhogen in Superhot is door de nieuwe touch-bediening te gebruiken. Al speelt de game het aangenaamste in combinatie met de Chromecast Ultra op je tv. Superhot heeft een belangrijk tactisch gegeven, en op het grote scherm van mijn tv kreeg ik telkens de betere inzichten waarmee ik doorheen een level kon geraken met behulp van mijn omgeving. Superhot heeft ook de op zichzelf staande expansion 'Superhot: Mind Control Delete' gekregen, maar die is nog niet uit op Stadia.

Superhot is een game die in 7 dagen is ontwikkeld, en de makers hebben gekozen voor een ontzettend sterk idee samen met een slimme, minimalistische stijl. Dat maakt van Superhot een sterke game dankzij de uitstekende gameplay, maar het maakt ook dat de game nog beter had kunnen zijn. Verschillende moeilijkheidsgraden en meer opties naast de lineaire levels zouden een grote meerwaarde kunnen betekenen.

Daarnaast zou het hele idee van tijd dat enkel verstrijkt bij het bewegen, ook goed kunnen werken als een speciale modus voor andere fps-games. Het potentieel van deze game reikt ongetwijfeld nog verder dan het spel zelf en ik kijk ernaar uit om er meer van te zien. Superhot smaakt gewoon naar meer. Superhot is beschikbaar als een Stadia Pro-game, maar je kan hem ook voor 19,99 euro kopen.

+ Originele en leuke gameplay

+ Minimalistische stijl draagt bij aan de sfeer

+ Extra game modes na het speleinde

+ Werkt erg goed op Stadia

- Verhaallijn is weinig interessant

- Lineaire structuur van levels zonder andere game-modi