YS IX: Monstrum Nox Review - Tilt de YS serie naar een hoger niveau

Als liefhebber van RPG’s was de YS serie misschien één van de weinige games waar ik nooit echt mee in aanraking geweest ben. Ondanks dat deze serie al sinds de jaren 80 meegaat, heb ik tot 1 april 2021 nooit iets met deze serie gedaan. Tot ik YS VIII: Lacrimosa of Dana als onderdeel van Stadia Pro speelde. Ik werd meteen enthousiast van deze serie. Nu heb ik de kans gekregen om de opvolger, YS IX: Monstrum Nox te spelen. En dat beviel nog beter!

De formule van de YS serie is blijkbaar al heel lang hetzelfde. Deze draait om Adol en zijn metgezel Dogi. Adol is een avonturier die eigenlijk altijd in mysteries en avonturen verwikkeld raakt. Ieder deel draait om zo’n mysterie. Dogi is er altijd bij en dient vaak als rots in de branding die allerlei randzaken voor je regelt. Waar je in YS VIII bijvoorbeeld strandde na een schipbreuk op een onbewoond eiland met allerlei gevaren, beland je nu in de gevangenis stad Balduq.

Binnen de kortste keren wordt je opgepakt, wegens aantijgingen die te maken hebben met de gebeurtenissen in YS VIII. Terwijl je in ‘Balduq Prison’ verblijft, wordt als snel duidelijk dat het een enorm grote vesting is. Door de hulp van een Monstrum, genaamd Aprilis, ontsnap je uit de gevangenis. Monstrums zijn eigenlijk een soort bovennatuurlijke krijgers die door een vloek in Balduq gevangen gehouden worden. Zij maakt Adol ook een Monstrum waardoor hij samen met vijf andere Monstrums gevangen zit in Balduq. Dit brengt nieuwe krachten en verantwoordelijkheden met zich mee.

Door deze nieuwe krachten ziet Adol ook demonen, genaamd “Lemures”. Het is de eeuwige taak van de Monstrums om deze uit te schakelen. De Monstrums worden door sommigen gevreesd in de stad en door sommigen als helden gezien. Je krijgt dan ook een beetje het idee dat moderne superhelden de inspiratie voor dit concept zijn. Iedere Monstrum heeft namelijk zijn eigen bijzondere vaardigheden. Maar waar superhelden vaak vol clichés zitten, is het concept van Monstrums echt uniek en goed uitgevoerd. Daar kom je, naarmate het verhaal vordert, vanzelf achter.

Nu lijkt het misschien alsof ik al veel spoilers verteld heb, wat niet prettig is voor een RPG. Maar maak je geen zorgen. Dit is het tipje van de sluier. In het begin lijkt YS IX een oppervlakkige RPG maar niets is minder waar. Hoe dieper je in de game duikt, hoe complexer het verhaal wordt en hoe meer bijzondere wendingen je tegenkomt. En dit is iets, verhaaltechnisch, waar RPG’s in uit horen te blinken maar tegenwoordig nog maar zelden doen. YS IX doet dit erg goed, beter dan zijn voorganger.

Het is overigens niet zo dat, ondanks mijn verwijzingen hierboven, je de eerdere delen gespeeld moet hebben. Mocht je YS VIII uitgespeeld hebben, dan is het leuk voor wat details. Maar niet noodzakelijk om van de game te genieten. Je kan de game perfect op zichzelf spelen. Heb je Stadia Pro? Dan kan het geen kwaad om eerst YS VIII te proberen, aangezien de game onderdeel is van Stadia Pro. Anders kun je gewoon meteen in YS IX duiken.

Waar YS VIII oorspronkelijk een PS Vita game was, merk je duidelijk dat YS IX gemaakt is voor de consoles. In alles is de game verbeterd tegenover zijn voorgangers. Grafisch is de game een stuk indrukwekkender en ook qua verhaal en gameplay zitten er stevige verbeteringen in. Ongetwijfeld wegens een groter budget. 

Wel is, zoals eerder gezegd, de formule grotendeels hetzelfde. Zoals in elke RPG spelen gevechten een centrale rol. YS IX is een Actie RPG, wat dus inhoudt dat gevechten zich in real time afspelen. Zoals tegenwoordig vrij normaal, is er een knop om aan te vallen, een knop om te blocken en een knop om te ontwijken. Die laatste twee vereisen goede timing. Is je timing perfect? Dan ontstaat een Flash Guard of Flash Dodge. Dit houdt in dat je kort geen schade kunt krijgen en tegelijkertijd zelf allerlei voordelen krijgt.

Nu moet gelijk even gezegd worden: verwacht geen Dark Souls kwaliteit. Hoewel door velen het gevechtssysteem geprezen wordt, vind ik het persoonlijk maar matig. Het perfect timen van ontwijken en blocken maakt het soms erg makkelijk. Tegen het einde van het spel is dit ook wel noodzakelijk om niet te snel uitgeschakeld te worden. Maar er zijn ook nog diverse skills die je kunt gebruiken. Deze skills maken gebruik van Spirit Points, een soort MP. Maar je kunt deze dusdanig snel verdienen dat de meeste gevechten uitmonden in een spam van skills. 

Uiteindelijk knal je, met uitzondering van sommige boss fights en de laatste levels, zo door de gevechten heen. Dit maakt de game naar mijn mening minder uitdagend. Nu hoeft het van mij ook weer geen Dark Souls-achtige gevechten te hebben. Liever niet zelfs. Maar enige vorm van uitdaging is wel prettig. Anderzijds moet ik zeggen dat de YS games simpelweg andere kwaliteiten hebben.

Waar de game namelijk in uitblinkt, naast het verhaal, is het ontdekken. De game zit bomvol collectibles die je kunt vinden. Met elke nieuwe vaardigheid die je vrijspeelt, kun je weer op meer plekken komen om zo nog meer schatkisten of andere collectibles te vinden. Net als in de vorige delen wordt je op meerdere manier beloond voor het ontdekken van de spelwereld. Op basis van hoeveel procent van de map je ontdekt hebt, collectibles die je kunt vinden en inleveren, graffiti die je ontdekt, side quests, noem maar op. De beloningen hiervoor zijn vaak ook de moeite waard en maken je personages ook sterker.

Daarnaast is het ook voor het eerst in de YS serie mogelijk om verticaal te ontdekken. Voorheen kon je wel springen, maar daarmee kon je over kleine heuveltjes springen en dat was het. Over het algemeen ging bewegen voornamelijk horizontaal. De verschillende Monstrum krachten laten je tegen gebouwen op rennen en vliegen, bijvoorbeeld. Een klein minpunt is wel dat er soms gekke dingen gebeuren bij het inzetten van dit soort skills, zoals het scheef lopen op muren als je geen perfecte aanloop hebt. Maar los daarvan krijgt ontdekken een hele nieuwe dimensie want voor het eerst kun je bijna overal op de map komen. En zelfs in de kleinste hoekjes zitten allerlei geheimen verstopt. Wil je de game echt uitspelen? Dan ben je niet snel klaar.

Om deze stad zo goed mogelijk te verkennen, is er een soort uitvalsbasis voor je beschikbaar. Onder een verlaten kroeg, vestig jij je hoofdkwartier en je metgezel Dogi zorgt ervoor dat deze weer op volle toeren draait. Door in de stad allerlei quests te voltooien ontmoet je steeds meer personages die zich in je hoofdkwartier kunnen vestigen. Alle personages die je als onderdeel van het verhaal ontmoet, geven je ook meer mogelijkheden zoals een smid die je jouw uitrusting laat upgraden. Daarnaast zijn er ook optionele personages die je kunt rekruteren, welke allemaal op hun manier iets toevoegen.

Als Monstrum ben je namelijk verwikkeld in een eeuwige strijd tegen de Lemures. Tijdens de game zal je ook regelmatig een Grimwald Nox tegenkomen. Je wordt dan, samen met de andere Monstrums, naar een andere dimensie geteleporteerd en zal een golf aan Lemures moeten tegenhouden. Uiteindelijk mondt dit uit in een soort veldslag, waarbij je diverse golven aan vijanden moet verslaan met aan het einde een boss fight. Dit soort veldslagen horen ook bij de YS serie, maar naar mijn mening voegen ze niets bijzonders toe en vertragen ze alleen het verhaal. Na een aantal keer wordt het namelijk repetitief. Maar voor YS fans is dit mogelijk vloeken in de kerk.

Zoals ik eerder al vermeldde, is YS IX in alles een verbetering op zijn voorgangers. De game is uitgebreider en vooral mooier. Grafisch ziet de game er erg scherp uit en komt de game dicht in de buurt van de Tales of serie. En dat in 4K met 60 frames per seconde. Hierdoor lijken de gevechten vliegensvlug, wat nog indrukwekkender wordt omdat de diverse skills enorm veel grafische effecten hebben. De Stadia versie heeft overigens geen specifieke Stadia functies.

YS IX: Monstrum Nox heeft mij alleen nog maar meer overtuigd van de YS serie. Oké, het gevechtssysteem is redelijk matig. Maar voor mij zijn de belangrijkste aspecten van een goede RPG vooral een sterk verhaal, veel content om te ontdekken en het gevoel hebben dat je door wil spelen. Deze aspecten voert YS IX: Monstrum Nox erg goed uit. Ook al zijn er regelmatig aspecten direct overgenomen uit de voorgangers. Het lijkt een beetje lui, maar dit is nu eenmaal onderdeel van de serie en maakt het vertrouwd. Alles bij elkaar opgeteld, staat er een ijzersterke actie RPG die de moeite waard is voor liefhebbers van het genre. Vond je YS VIII leuk? Dan is dit verplichte kost.

+ Sterk verhaal
+ Veel (side)content
+ Grafisch stappen gemaakt

- Gevechtssysteem biedt weinig uitdaging

- Sommige content lijkt een herhaling van zetten