Kaze and the Wild Masks Review: Terug naar oude glorie

Kaze and the Wild Masks is een platformergame voor Google Stadia. Een spel dat doet terugdenken aan de gloriejaren van het genre en spelklassiekers als Mario en Donkey Kong. Kan deze zijn plek veroveren tussen die bekende platformers? Je leest het in de review.

Als we het over genres binnen games hebben, zijn er altijd een paar genres die bij de meeste mensen meteen te binnen schieten. First Person Shooters, RPG’s en Platformers. Al deze genres kenden in bepaalde periodes gouden tijden, maar met name de klassieke 2D platform-games lijken steeds meer een vergeten genre te worden. Kaze and the Wild Masks is hier om ons erop te wijzen dat dit nergens voor nodig is.

Nu is het ook weer niet zo dat platform games helemaal op hun retour zijn natuurlijk. Alleen tegenwoordig bestaan ze vaak óf uit 3D platform games of het zijn 2D platform games met allerlei andere genres gecombineerd zoals RPG’s. Ook allemaal leuk, maar de klassieke 2D platformer verschuift steeds meer naar de achtergrond. Terwijl games als Mario, Sonic en Donkey Kong Country tijdloze klassiekers zijn en altijd leuk blijven. Eigenlijk is dat best bijzonder. Kaze and the Wild Mask is duidelijk geïnspireerd door deze oude klassiekers en hoopt een eervolle benoeming te verdienen tussen al deze klassiekers.

De game draait om het konijn Kaze, die qua uiterlijk misschien een beetje doet denken aan Jazz Jackrabbit. Tijdens de intro van de game ontdekt Kaze samen met zijn vriend Hugo een ruïne, waar hij een bijzondere armband ontdekt. Deze armband transformeert zijn maatje in een klein rood vliegen wezen en spreekt een vloek uit over de Crystal Islands. Het is nu aan Kaze om te zorgen dat dit hersteld wordt en de diverse eilanden te bevrijden. Wellicht een beetje een cliché verhaal, maar laten we eerlijk zijn: platform games spelen we niet voor het geweldige verhaal.

In de basis draait Kaze and the Wild Masks niet om het verhaal, maar om uitdagende platformlevels. De game begint vrij makkelijk maar al snel gaat het niveau flink omhoog. Je belangrijkste vaardigheid is springen, waarmee je zowel obstakels en kuilen vermijdt als vijanden kunt verslaan. Daarnaast kan Kaze ook nog aanvallen met een soort Dash aanval, maar het meest effectieve blijft toch springen. Uiteindelijk is je doel om je door ieder level heen te manoeuvreren zonder verslagen te worden. In principe betekent één keer geraakt worden, dat je ook een leven verliest. Onderweg kun je een power-up verzamelen in de vorm van een hartje, om een extra kans te krijgen maar verder is de game ouderwets genadeloos. Red je het tot het einde, dan is het level voltooid.

Er zijn in de game meerdere Crystal Islands die eigenlijk allemaal een thematische wereld vertolken. Zo bestaat het ene eiland uit een groot bos, de ander uit een grote ijswereld en zijn er nog meer varianten. Op ieder eiland vind je naast de reguliere levels aan het einde een boss fight en een bonus level. Dit bonus level kun je alleen maar vrij spelen door alle gerelateerde collectibles te verzamelen binnen die wereld. Want ook dat is iets wat in Kaze and the Wild Masks goed verwerkt is in de levels.

In ieder level vind je namelijk meerdere soorten collectibles. Als eerste zitten in ieder level de vier letters 'K',' A', 'Z' en 'E'verstopt, die samen natuurlijke 'Kaze' spellen. Schaamteloos gejat van de Donkey Kong Country games. Je vindt deze vaak door op geheime plekken te kijken of bepaalde segmenten van een level perfect uit te voeren zodat je er net bij kunt. Daarnaast zijn er altijd twee mini bonus levels te vinden in een level, waar je in beide een helften van een amulet kunt vinden. Als je al deze amuletten in een wereld vindt, speel je het bonus level vrij. En daarnaast zijn er ook nog Crystals, die vergelijkbaar zijn met de muntjes uit Maria. Alleen in Kaze krijg je er geen extra levels van, maar dient het vooral als uitdaging om ze allemaal te verzamelen in een level. Zoals wel herkenbaar uit andere platform games, kun je heel snel en makkelijk door een level gaan. Maar de echte uitdaging is om al deze items te vinden. Dan pas heb je een level echt uitgespeeld.

Maar collectibles zijn niet het enige wat je in deze levels kunt vinden. Kaze and the Wild Masks trekt namelijk nog meer inspiratie uit de Donkey Kong Country games. Zoals je misschien nog wel weet, kon je in die games namelijk dieren vinden in sommige levels die de gameplay drastisch veranderde. Ook Kaze and the Wild Masks gaat over deze boeg. Je vindt namelijk soms maskers die Kaze transformeren in bepaalde dieren, waarmee je dus als een haai door het water zwemt of als een salamander razendsnel door een level heen gaat. Hier komt dan ook de de term Wild Masks vandaan in de titel. Het zijn leuke toevoegingen die de game ook enigszins fris houden.

Over het algemeen was de moeilijkheidsgraad van Kaze and the Wild Masks perfect uitgedacht. Je begint makkelijk en het wordt steeds moeilijker, maar niet op een oneerlijke manier. Al zijn er later in het spel wel een aantal levels die dusdanig hoog van tempo zijn en waarin je sprongen bijna perfect moeten zijn om het level überhaupt te voltooien. Sommige levels heb ik uren over moeten doen, maar als je dan eenmaal zo’n level voltooit, voelt het ook als een prestatie. Een pluim voor de ontwikkelaar, want dit is een aspect van platform games wat vaak mis gaat. Het is namelijk verleidelijk om de speelduur te rekken door levels gewoon extra moeilijk te maken.

Dat is overigens wel een ding. Kaze and the Wild Masks is geen hele grote game. Je bent zeker niet binnen enkele uren klaar, maar er zijn maar vier eilanden en het smaakte wel echt naar meer. Na het uitspelen ben je niet per se klaar, want er zijn nog speedrun uitdagingen en je kunt nog steeds alle collectibles gaan verzamelen. Het prijskaartje is er ook wel naar, want je betaalt geen volle pond voor deze titel. Op zich is het één van de grootste complimenten dat een game na het uitspelen naar meer smaakt, want hoe vaak gebeurt dat tegenwoordig nog?

Grafisch is de game ook uitmuntend te noemen. Misschien gek als je naar de plaatjes kijkt, want het ziet eruit als een Super Nintendo game. Maar dat is ook de bedoeling van de ontwikkelaars. Ze willen echt dat retro gevoel van de 90’s platformers oproepen en dat is ze ontzettend goed gelukt. De thematische eilanden zijn zeer goed uitgewerkt en geven je ook echt het idee dat de levels op elkaar aansluiten. Al zijn ze tegelijkertijd ook echt uniek. Vergezeld door een soundtrack die je doet terugdenken aan de gloriedagen, zet het de perfecte nostalgische setting neer. Het laat duidelijk zien dat grafisch indrukwekkende games echt niet alleen maar uit realistische 3D textures hoeven te bestaan.

Kaze and the Wild Masks kent verder geen Stadia-specifieke features, maar waar het voor Stadia specifiek wel indruk maakt is de input lag. Zoals ik eerder al zei, zitten er een aantal levels bij die écht moeilijk zijn en perfecte timing vereisen. Dit betekent dat input lag minimaal moet zijn. Terwijl ik op mijn TV met ChromeCast Ultra (Bedraad) Stadia speelde, merkte ik er weinig van. Het toont nog maar eens dat Stadia als platform al goed onderweg is op technisch vlak.

Na diverse uren met de game doorgebracht te hebben kan ik Kaze and the Wild Masks alleen maar heel erg aanraden als je platform games leuk vindt. Sterker nog, naast Monster Boy and the Cursed Kingdom is dit de volgende must have platformgame op Stadia. De game leunt misschien soms iets teveel op klassiekers als Donkey Kong Country, maar voert het dusdanig goed uit dat het goed uitpakt. Of het een ereplaats tussen de grootheden verdient heeft, kan ik nog niet zeggen, maar ik verwacht wel dat het zo’n game is die je over vijf jaar weer eens oppakt en met plezier nog een keer doorspeelt.

- Uitstekende platform actie
- Mooi gestylde werelden
- Input lag is minimaal

- Voegt weinig origineels toe
- Redelijk korte game